Σημαντική βαθμολογική ανάσα πήρε η ομάδα μας σήμερα χάρη στην αγχωτική νίκη απέναντι στο μαχητικό Ρέθυμνο. Ένα κακό ποιοτικά παιχνίδι που αν και στο ημίχρονο έμοιαζε να εξελίσσεται σε εύκολο απόγευμα για τον Μ.Μίνιτς και τους παίκτες του τελικά όπως αρκετές φορές το συνηθίζει ο φετινός ΑΡΗΣ το  "γύρισε"  για να προσφέρει μια νίκη με σαφώς περισσότερο σασπένς στο φινάλε της αναμέτρησης. 

Το μπασκετ είναι παιχνίδι ψυχολογίας και όταν παρακολουθείς αυτή την ομάδα να αγωνίζεται το πρώτο που διαπιστώνεις είναι ότι αυτοί οι παίκτες τρέμουν στην σκέψη της αποτυχίας. Μεγάλη ατολμία στην επίθεση, ανούσια κυκλοφορία της μπάλας και αμέτρητα τρίποντα που αποτελούν την εύκολη διέξοδο της επιθετικής λειτουργίας του φετινού ΑΡΗ. Καθόλου inside game, καθόλου διείσδυση, καθόλου screen, καθόλου τακτική... Όλα τα παραπάνω έχουν σαν λογική συνέπεια η απόδοση της ομάδος μας να κυμαίνεται κυρίως με βάση τα ποσοστά ευστοχίας στα μακρινά σουτ αλλά και κάποιες προσωπικές ενέργειες υπό την πίεση των 24''. Έτσι και σήμερα όπου για καλή μας τύχη είχαμε απέναντι μας ένα μετριότατο Ρέθυμνο που βρήκε ως αιχμή του δόρατος τον γερόλυκο Καλαμπόκη. Όταν λοιπόν ο 36χρονος Καλαμπόκης σου πετυχαίνει με χαρακτηριστική ευκολία 23 πόντους τότε δεν μπορείς να υπερηφανεύεσαι για την καλή σου άμυνα. Ευτυχώς όμως ο Καλαφατάκης μιμήθηκε τον Μίνιτς που πέταξε στον πάγκο τον Βεζένκοφ πάνω που είχε βρει ρυθμό και άφησε για 6' εκτός αγώνα στο δεύτερο δεκάλεπτο τον Καλαμπόκη εκτός με αποτέλεσμα στη δεύτερη περίοδο το Ρέθυμνο να βγει εκτός ρυθμού και να πετύχει μόλις 5 πόντους και η ομάδα μας να φθάσει στο +13. Επειδή όμως οι κακές συνήθειες δύσκολα κόβονται η ομάδα ξέχασε να βγει από τα αποδυτήρια  και το Ρέθυμνο όχι μόνο μείωσε αλλά πέρασε και μπροστά. Εκεί όπου παρά τα λάθη, τα σουτ απελπισίας και τις χαμένες βολές ευτυχώς καταφέραμε και πήραμε τη νίκη... Σε αυτό το άναρχο στυλ παιχνιδιού ο Ασημακόπουλος για ακόμη ένα παιχνίδι αποδείχθηκε καθοριστικός, ο Βεζένκοφ ουσιαστικός και οι Αθηναίου και Πελεκάνος έδειξαν για ακόμη μια φορά ότι σε αυτόν τον ΑΡΗ ακόμη και στην κακή ημέρα τους είναι πολύτιμοι. Για τον Μίνιτς ότι και να πούμε είναι λίγο μιας και μοιάζει περισσότερο με απλός θεατής παρά με προπονητή. Όταν βλέπεις το Ρέθυμνο να έχει πάρει φωτιά και τους παίκτες σου να τα έχουν σπάσει και δεν κάνεις τίποτα τότε δικαιολογημένα σου αποδίδουμε τον χαρακτηρισμό του απλού παρατηρητή και όχι αυτού του προπονητή... Καλό το πάθος, το φιλότιμο και η προσπάθεια αλλά και λίγο τακτική, ψυχραιμία και εφαρμογή των βασικών αυτού του αθλήματος που λέγεται μπάσκετ δεν βλάπτει...

Επειδή όμως όταν φθάνεις στο σημείο να παλεύεις να αποφύγεις τυχόν περιπέτειες το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει τότε χωρίς αμφιβολία ο Μίνιτς και οι παίκτες του τα κατάφεραν μια χαρά σήμερα.  Το ιδανικό φυσικά θα ήταν να είχαμε κερδίσει με +8 πόντους αλλά εκεί στα τελευταία 45'' του αγώνα φάνηκε η τρικυμία που επικρατεί στο αγωνιστικό κομμάτι της ομάδος. Στην αρχή φάνηκε να έχουν ξεχάσει ότι υπάρχει και μια διαφορά πόντων που θα ήταν καλό να καλυφθεί, στη συνέχεια οι παίκτες φάνηκε να το θυμούνται, ο Μίνιτς έδειχνε να μην καταλαβαίνει και ενώ μάλιστα έγινε η ερώτηση για τις τελευταίες βολές τελικά προτιμήθηκε να μην γίνει φάουλ στη συνέχεια για να σταματήσει ο χρόνος και κάπως έτσι έληξε το παιχνίδι... Με λίγα λόγια, μπάχαλο! Έστω και έτσι ελπίζω αυτή η νίκη να τονώσει την ψυχολογία της ομάδος και να δούμε κάτι καλύτερο στη συνέχεια. Ακολουθεί ένας τελικός που με την εικόνα που βγάζει η ομάδα μας στα τελευταία παιχνίδια τα πράγματα φαντάζουν ακόμη πιο δύσκολα. Λίγος ο κόσμος που βρέθηκε στο Παλέ παρόλα αυτά στήριξε με όλες τις δυνάμεις του την ομάδα σε αυτό το δύσκολο παιχνίδι και έστειλε το μήνυμα για την κατάκτηση του τίτλου με τη λήξη του αγώνα!

ΥΓ. Σεαποκλειστικότητατοτελευταίοtwitter τουΤζ.Χαντ"Today i picked up 4 balls and gave 1 assist! J is back!!!"